16 Yaşında evlenmişti Şerife.
Düğününün üzerinden 2 ay geçti, savaş başladı. Kocasını askere aldılar. 6 ay sonra şehit düştü kocası... Kimsesiz Şerife’yi genç yaşta yalnız kalmasın diye köyün yaşlıları , bir savaş gazisi ile evlendirdiler. Topal Yusuf ile evlenen Şerife’nin 3 yıl sonra Elif adında bir kızı oldu.
...
Akşam üstüydü, tellâl bağıra bağıra Satı köyünün sokaklarını dolanıyordu;
“Duyduk duymadık demeyin! Cuma günü her haneden bir kağnı İnebolu’ya yük taşımak üzere hareket edecek!
Ertesi gün muhtar köy ahalisini bilgilendirdi.80 tane kağnı yarın sabah yüklenecek ve yola çıkacak!
Akşam köy bekçisi evleri dolaşmaya başladı. Ne vakit ve nasıl yola çıkılacağı hakkında bilgi verdi.
Sabah ezanı ile kağnılar yüklenmeye başladı.
...
Şerife bebesini bırakacak kimse bulamadı. İki öküzü ile kızı Elif’i aldı. Kağnısını yükletti top mermileri ile...
Kışın soğuğu, ayazı, karı vardı yolda onlara eşlik eden. Açlık vardı. Sessizlik vardı. Korku, korkunun yanında umut vardı. Cephane ve mühimmat Anadolu’ya İnebolu üzerinden ulaşmaktaydı. Atatürk şöyle demiştir zira;
“ Gözüm cephede, kulağım İnebolu’dadır”
Yavaş yavaş yola koyuldular. Öküzlerden biri düştü.
“Kurbanın olayım kara tosun beni perişan etme!
Hadi yürü , ne olur!” dedi Şerife.
Elif bir yandan ağlıyordu, anasının sardığı yorganın altında, top mermilerinin arasında. Hem üşümüş hem acıkmıştı.
Şerife ise öküzün yerine kendini sürdü kağnıya. Dönüp emziremedi bile yavrusunu.
Onunla bir yola çıkan köylüler uzaklaştılar... Yol her geçen saat daha ıssız hale gelmeye başlamıştı. Yetişmesi imkânsızdı artık Şerife’nin...
Gece hava kararmış, ayaza çalmış, tipi daha da hızlanmıştı. Top mermileri ıslanmaya başladı. Kendi üzerinde sadece hırkası vardı. Bir de bebeğini sardığı yün yorgan...
Yorganı ıslanmasın diye mermilerin üzerine serdi... Bebeğini de hırkasına sardı... Üstüne yattı bebeğinin. Soğuk yavrusuna ulaşmasın diye... Derin bir uyku bastı... Yavaş yavaş ağırlaştı gözleri. Hiç uyanmamak üzere uyudu kağnısının üzerinde. Yavrusunun kokusunda. Mermilerin arasında.
...
Gün ağarırken buldular kağnıyı. Mermilerin üzerinde taş gibi olmuştu Şerife Bacı.
Birden bir bebek sesi geldi, mermilerin arasından. Elif ağlıyordu...
Mermiler kuruydu...
....
Şehit Şerif’e Bacı; 21 yaşında kundakta bebeği ile cepheye mermi taşıyan ve yavrusu yerine toprağını vatanını düşünen bir Türk kadını idi.
....
Şerife bacı bilmiyordu, canı pahasına kurtardığı vatanın bu hale geleceğini.
Ne bilsin 21 yaşında şehit düşen Şerife bacı bir gün Zafer Bayramı’nın sesiz sedasız kutlanacağını.
Haberi yok ki gencecik eşini şehit veren Şerife ‘nin andımızın bile okutulmayacağını.
Ah ne bilsin öksüz, yetim evladını bırakan Şerife bacı Türkiye Cumhuriyetinin yazılması için bile mücadele vereceğimizi...
Ne bilsin Şerife Bacı, Atasına yoldaş olup can verdiği vatanda milli değerlerimizin tartışılacağını...
....
Ruhları şad, mekanları cennet olsun.
Zafer Bayramı’mız kutlu olsun
EVRİM TOK